ข้าคือ..ต้นไม้โลก

 "ไงเจ้าหนูหลงทางเหรอ?" 

ชายเเก่คนหนึ่งใส่ชุดคลุมสีดำสวมใส่ฮูดปิดบังหน้าตาถือตะเกียงอยู่กล่าวถามกับเด็กน้อยที่กำลังงุนงงอยู่

 "ที่นี่ที่ไหนครับ" เด็กน้อยกล่าวถามออกไป ชายเเก่ได้เเต่หัวเราะเบาๆก่อนที่เขาจะสาดไฟไปทั่วห้อง โดยใช้เพียงเเค่ตะเกียงเก่าๆที่ขึ้นสนิม

"ที่นี่เหรอ..ห้องสมุดไงละ" ชายเเก่ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเเต่ดูเหมือนเด็กน้อยเองยังคงงุนงงกับเหตุการตรงหน้าอยู่

 ณ เวลานั้นเองที่จู่ๆสายฝนก็สาดลงมา ชายเเก่จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง พลางกล่าวกับเด็กน้อยว่า

"นี่ก็มืดค่ำเเล้วเเถมพายุก็เเรง พักที่นี่ซักคืนไหมล่ะ?"

เด็กน้อยจ้องมองไปที่ชายแก่ก่อนที่เขาจะพยักหน้า

"ดี...เป็นเด็กต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่เอาหล่ะ ว่าเเต่เธอเคยได้ยินเรื่องราวของผู้ปกครองหรือปล่าว"

"ผู้ปกครอง..เหรอครับ"

"ใช่เเล้วผู้ปกครอง ดูท่าเจ้าจะยังไม่รู้จักสินะงั้นมานี่สิมาหาข้า"

ชายแก่เรียกให้เด็กน้อยมานั่งข้างๆเขา จากนั้นชายเเก่ก็วางหนังสือเล่มหนาขนาดใหญ่ไว้บนโต๊ะก่อนที่จะตั้งตะเกียงไว้ด้านข้าง 

"เจ้ามองเห็นรึปล่าว"

"เห็นครับ"

"ดี งั้นอ่านพร้อมข้านะ"

"ในตำนานได้กล่าวไว้ว่า"

    กลางแดนสวรรค์ มีไม้อยู่ต้นหนึ่ง เป็นไม้แอช (Ash) ชื่อ อิกดราซิล (Igdrasil หรือ Yggdrasil) โอบรับโลกทั้งเก้า ไม่ว่า สวรรค์ โลกมนุษย์ โลกยักษ์ โลกคนแคระ โลกเอลฟ์ ไว้กับกิ่งก้านสาขา และรากของมัน

    โลกมนุษย์อยู่ภายใต้ร่มเงากิ่งก้านสาขา ยอดไม้ระเมฆบนท้องฟ้า ความแข็งแกร่งของไม้ทำให้โลกทั้งหมดตั้งอยู่อย่างมั่นคง

     อิกดราซิล มีรากใหญ่ 3 รากหยั่งลึกลงไป รากหนึ่งไปถึงโจตันเฮล์ม แผ่นดินของยักษ์ รากหนึ่งไปถึงนิล์ฟเฮมแผ่นดินน้ำแข็ง และรากอันหนึ่งไปถึงแอสการ์ดแผ่นดินของชาวสวรรค์ รากทั้งสามทำให้ อิกดราซิล สัมพันธ์กับโลกทั้งสาม คือยักษ์ เทพ และมนุษย์ และได้ดูดเอาน้ำจากบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์แต่ละแห่งไว้หล่อเลี้ยงต้น

     รากที่อยู่กับ แอสการ์ด ไปโผล่ขึ้นบริเวณน้ำพุเอิด น้ำพุแห่งเยาวภาพ (Fountain of Youth) เป็นน้ำพุที่ชาวสวรรค์ใช้ดื่มกินเพื่อให้มีความเยาว์วัยอยู่เสมอ เทพีที่คอยรักษาแหล่งน้ำ และทรงมีหน้าที่ตักน้ำให้ชาวสวรรค์วันละครั้งคือ พวกนอร์น(the Norns) สามพี่น้อง นามว่า เอิด(Urd อดีต) เวอร์ดานดิ(Verdandi ปัจจุบัน) และ สกัลด์(Skuld อนาคต) จะเรียกรวมกันว่าเป็นเทพีแห่งชะตามนุษย์ก็ไม่ผิด เหตุนี้อิกดราซิลจึงมีชื่ออีกชื่อหนึ่งว่า ต้นไม้แห่งชะตาลิขิต (tree of destiny) ด้วย

     รากต่อมาแผ่ไปถึง นิฟล์เฮม แผ่นดินแห่งน้ำแข็งได้น้ำจากน้ำพุ ฮเวอร์เกลเมอร์(Hvergelmir) ซึ่งมีน้ำตกหลั่นเป็นชั้น แผ่สาขาออกไปเป็นแม่น้ำสายใหญ่ๆของโลก ส่วนรากที่สาม แผ่ไปถึงแผ่นดินของพวกยักษ์ ได้น้ำจากน้ำพุ ไมเมอร์(Mimir) เป็นน้ำวิเศษแห่งความรอบรู้ พวกยักษ์จึงต้องจัดเปลี่ยนเวรยามเฝ้าไม่ยอมให้ใครตักดื่มได้โดยง่าย

อิกดราซิล เขียวสดตลอดทั้งปีและตลอดไป แม้ว่าใบของมันจะกลายเป็นอาหารของสัตว์ต่างๆไปบ้าง บนต้นยังมีสัตว์อีกหลายชนิดอาศัยอยู่ เช่น บนยอดไม้สูงสุดมีไก่ตัวผู้สีทองตัวหนึ่งคอยตรวจตราขอบฟ้า มีหน้าที่ขันเตือนเทพหากศัตรูตลอดกาลเตรียมยาตราทัพมา นกอินทรีอีกตัวหนึ่งจะคอยเกาะกิ่งไม้มองสำรวจเช่นเดียวกับไก่ นกตัวนี้มีผู้ช่วยก็คือนกเหยี่ยวซึ่งเกาะอยู่ระหว่างตาของมัน

     ตรงรากไม้มี พญางู นิดฮอก(Nidhoggr) ขดล้อมอยู่ กระรอกชื่อ ราตาโทสค์(Ratatosk) ไม่เคยหยุดวิ่งขึ้นวิ่งลง ระหว่างตรงที่อินทรีเกาะกับรากบน นิล์ฟเฮม คอยตรวจตราไม่ให้พญางูกัดกินรากต้นไม้มากเกินไปยามที่เบื่อจะแทะศพมนุษย์แล้ว

     รวมความแล้ว อิกดราซิล เป็นไม้สารพัดประโยชน์ แม้กระทั่งเทพโอดินเอง ก็เคยทรงแขวนคออยู่บนต้นไม้นานถึง 9 คืน เพื่อล่วงรู้ความลับแห่งความตาย และนำมาซึ่งการสร้างอักษรรูน เล่ากันว่าเทพโอดินก็ได้ทรงตายไปเหมือนกัน แต่เนื่องด้วยได้ดื่มน้ำพุไมเมอร์แล้ว ทำให้ฟื้นได้ (การแขวนคอเช่นนี้ กลายเป็นประเพณีภายหลัง มีการพบศพอยู่ในปลักตมที่จัตแลนด์ เรียกว่า ศพมนุษย์โทลลัน ลักษณะถูกแขวนคอตาย ทำให้คิดถึงการบูชายัญพลีแก่โอดินเมื่อฝ่ายตรงข้ามชนะศึก)

 เเละนั่นก็คือตำนานอีกอย่างหนึ่งของ ต้นไม้โลก หากเเต่เรื่องราวที่เเตกต่างนั้นก็ได้เกิดขึ้นเเละเเน่นอนกดตอนต่อไปเพื่ออ่านมัน